Monografia poświęcona jest współczesnym przejawom ekspresjonizmu w architekturze, a jej punktem wyjścia jest analiza Filharmonii w Paryżu, zaprojektowanej przez Jeana Nouvela. Autor bada rozwój nurtu ekspresjonistycznego od początku XX wieku, wskazując na wpływ różnych czynników historycznych i technologicznych. Książka omawia również współczesne kontrowersje wokół ekstrawaganckich form architektonicznych oraz ich rolę w kontekście „płynnej nowoczesności” Zygmunta Baumana. Publikacja skierowana jest do naukowców, studentów architektury i pasjonatów projektowania.

 Spis treści